Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. (Iz 50, 7)

Prorok Izajasz widział Jezusa umęczonego. Widział i opisał Jego cierpienie. Cierpienie Jezusa jednak miało sens! Miało cel – dać życie. Ileż cierpienia doświadczamy w naszym życiu, cierpienia pozbawionego sensu, cierpienia, które nikomu i niczemu nie służy!

Jezus cierpiał jeden dzień. A potem był jeden dzień ciszy i zadumy. A potem dzień życia i początek czegoś nowego! Są chrześcijanie, którzy cierpią całe życie, ich obumieranie rozłożone jest na lata, i nie ma tam żadnej nadziej ani na zmianę ani na nowe życie.

Jezus w swoim cierpieniu ani przez chwilę nie był sam. Wszystko co wybierał i co robił, wynikało z Jego relacji z Ojcem. Ta relacja była źródłem Jego siły i dawała Mu życie. Są chrześcijanie zamknięci w cierpieniu, na poziomie ciała i emocji, a nawet na poziomie wiary, bo są osieroceni. Zapomnieli o Ojcu. Zapomnieli o źródle życia.

Jezus nigdy nie był bierny, a jeśli przyjmował postawę milczenia, to był to Jego świadomy wybór. Ileż razy my wybieramy bierność i oswojone cierpienie, zamiast podjąć decyzję i zmienić swoje życie na lepsze. Zamknięci w okowach cierpienia mieszkającego w czterech ścianach, i jeszcze bardziej skuci lękiem przed przewidywanym przez nas bólem, który jednak wcale nie musi przyjść, tkwimy w Wielkim Piątku latami. Niektórzy dochodzą do Wielkiej Soboty żyjąc w depresji przez kolejne lata. Zamknięci w cierpieniu, sparaliżowani lękiem, zamrożeni w czasie, biernie przyjmujemy co niesie los, i często nie robimy nic poza użalaniem się nad sobą. A przecież Jezus umarł po to by zmartwychwstać! Trzeba świadomie przeżyć Wielki Piątek i Wielką Sobotę by otrzymać nowe życie w Niedzielę Zmartwychwstania. Trzeba, tak jak Jezus, podjąć działanie, nawet jeśliby miało to oznaczać zaprzestanie pewnych działań, które podejmowaliśmy do tej pory! Działanie a nie bierność, są kluczem Trzech Wielkich Dni Świąt Wielkanocnych

Czego dziś uczy nas Jezus? Czy Jezus uczy biernego przeżywania życia? Ucieczki przed odpowiedzialnością za swoje życie? Za cel i sens naszego życia? Czy Jezus uczy przyjmowania bezsensownego cierpienia? Czy Jezus był cierpiętnikiem? Jezus czuł lęk ale czy był jego niewolnikiem? Jezus dokonał świadomego wyboru przyjmując to, co Go spotkało. Był wolny. Był świadomy samego siebie. Przyjął cierpienie. Przyjął śmierć. Zmartwychwstał. To wszystko było Jego decyzją. I wiedział dla czego to wybiera. Miłość prawdziwa nawet jak umiera to życie rodzi. Iluzja miłości jest snem smutnym i odbierającym radość życia. Obyśmy, tak jak Jezus, świadomie przeżywali życie, unikali niepotrzebnego cierpienia, ale jeśliby miało przyjść to oby miało sens i wynikało z miłości i by prowadziło do życia w prawdzie, miłości i dobru.

Modlitwa
Boże użycz mi pogody ducha, abym godził się z tym czego nie mogę zmienić, odwagi, abym zmieniał to co mogę zmienić i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego. Spraw, abym żył tylko dniem dzisiejszym i cieszył się obecną chwilą, abym w trudach i próbach życiowych widział drogę wiodącą do spokoju, abym, tak jak Ty akceptował ten grzeszny świat takim, jakim on rzeczywiście jest, a nie jakim ja pragnąłem go widzieć, abym zaufał, iż sprawisz, że wszystko będzie tak jak trzeba, jeśli tylko poddam się Twojej woli. Tak abym w tym życiu był rozsądnie szczęśliwy, a w życiu wiecznym, u Twego boku mógł zaznać szczęścia niezrównanego. Amen